مدیریت صداوسیما بدون نگاه به آینده با کنداکتور پر شده از گذشته/ فروش آگهی به مردم در ساعت پخش تکراری
تاریخ انتشار: ۱۰ آذر ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۵۱۱۵۲۸
حسین قره: تلویزیون در دنیای امروز -چه در شکل کلاسیک و چه امروز در ابعادی بسیار بزرگ و فراگیر- ساعاتی از روز تعطیل که خانواده کنار هم هستند را به خود اختصاص می‌دهد. این امر کمک می‌کند تا در بهترین حالت حس‌آمیزی مشترکی در یک خانواده به وجود بیاید، به این معنا که اعضای خانواده نسبت به یک مسئله همدردی عاطفی داشته یا به یک پدیده فرهنگی و اندیشه‌ای فکر کنند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
کنداکتور روزانه برنامه‌های صداوسیما زمانی از پرمخاطب‌ترین بخش‌های خبرگزاری‌ها و بعضی از روزنامه‌ها بخصوص روزنامه سازمان صداوسیما، جام جم بود. کنداکتوری که روابط عمومی شبکه‌ها و کل سازمان تولید کرده و در اختیار رسانه‌ها قرار می‌دادند تا شاید مخاطبان را از شبکه‌های مختلف اجتماعی و رسانه‌ای به‌سوی خود جلب کنند؛ اما این روزها کنداکتور هفتگی را چند نفر نگاه می‌کنند؟ چند نفر از کنداکتورها به برنامه‌های موردنظرشان می‌رسند و اصلاً چند نفر در روز تعطیل تلویزیون را روشن می‌کنند. مطابق آمارهای رسمی و روایت‌های مدیران کلان سازمان در نشست‌های خبری و سخنرانی‌ها، ریزش مخاطبان جدی و گسترده است، شاید بتوان دلایل فراوانی را فهرست کرد و برشمرد که چرا سازمان صداوسیما با ریزش مخاطب مواجه شده است. شاید بولتن نویسان و پژوهشگران رسمی در پژوهشگاه‌های که بودجه می‌گیرند تا تحقیق کنند و نتیجه مطابق دلخواه مدیران تولید کنند، اسنادی تولید کرده و انبوه پوشه‌ها با کاغذهای رنگی و پرینت شده با اینفوگرافیک‌ها بسیار نشان دهند که مشکل اصلی رقیب و مخالف و... با طرح‌های خبیثانه است که مخاطب سازمان صداوسیما را ربوده‌اند؛ اما باز هم این حفره و گسل باز است که شما چه کردید که مخاطب از شما بااین‌همه امکانات روی‌گردان شده است.
آنان که دیروز به آینده باختندما مردمان که روزگاری مخاطبان تلویزیون بودیم و کنداکتورها را زیرورو می‌کردیم حالا چه امکانی داریم که تلویزیون را نگاه نمی‌کنیم. بعضی از کارشناسان همسو با سازمان صداوسیما، اینترنت را رقیب و حتی خصم اصلی تلویزیون می‌دانند، این حرف گزافی است چراکه اینترنت نه رقیب که یک امکان جدید برای تلویزیون بود و می‌تواند باشد. اگر در دوره‌های مختلف مدیریتی تلویزیون همان زمان که دور میزهایشان می‌نشستند و چای و میوه و شام و نهار را به‌حساب ما ملت می‌زنند، مدیریت آینده محور داشته و دیروز برای فردا برنامه‌ریزی می‌کردند شاید امروز در این بحران گرفتار نبودند.
مدیران تلویزیون آینده محور نبودند – البته فقط بر اساس نشانه‌ها صحبت می‌کنیم وگرنه امکان دارد چند وانت پژوهش در مورد آینده در انبارها و آرشیوها باشد که نه به آن عمل و نه خوانده‌شده- چراکه برنامه‌ای برای امروز ندارند و قطعاً کسی از برنامه این سازمان برای سال آینده یا دهه آینده هم خبری ندارد. آنچه همیشه بوده واکنشی است به کنش‌های که در سه سطح جهانی، منطقه‌ای و محلی رخ می‌دهد. این واکنش‌ها هم با تغییر مدیران این سازمان به نقطه صفر رسیده و از نو برنامه‌ریزی می‌شود؛ یعنی دوباره هزینه و هزینه دوباره.
سینما از تلویزیون رفت یا تلویزیون از سینما خداحافظی کرداگر به کنداکتور نگاه کنید پر شده است از تولیدات که سال‌هاست تکرار می‌شود. تعدادی فیلم دوبله‌شده خارجی با ترکیبی از سریال‌های تکراری و فیلم‌های که در سینما ایران تولید شده و تعدادی هم فیلم‌های تلویزیونی که سیما فیلم آن‌ها را قبل‌تر تولید کرده است.
البته بماند که پخش فیلم‌ها و سریال‌ها بسیار به شرایط روز دنیا و کشور مرتبط است. مثلاً این روزها حتماً یک فیلم از سینمای هالیوود که نشان می‌دهد چقدر سیاستمداران آمریکایی بدطینت هستند و چقدر از فجایع دنیا را آن‌ها رقم‌زده‌اند در کنداکتور هست، به‌علاوه چند فیلم از سینمای هند -بدون حرکات موزون و آواز با دوبله اغراق‌شده- که در نشان می‌دهد مردم هند به دنبال آزادی از زیر یوغ استعمار پیر انگلیس چه هزینه‌ها داده‌اند و چه جاسوس‌های بین مردم هند اختلاف انداخته‌اند، بعلاوه ترکیبی از سریال‌های گاندو یک و دو و فیلم‌ها ضد جاسوسی سیما فیلم و... اگرچه این هم خودش ترکیبی است؛ اما تکرار، این ترکیب را ورشکست و نابود کرده است. قطعاً مخاطبان از خود می‌پرسند چطور می‌شود در سینمای هالیوود سیاستمداران آمریکا این‌همه نقد کرد و مثلاً فیلمی همچون «سگ را بجنبان» با بازی بازیگران همچون رابرت دنیرو و داستین هافمن ساخته و تمام ساختار ریاست جمهوری در آن کشور را به نقد و حتی گند می‌کشد.
چطور فیلم سه‌ساعته هندی درباره آزادی از استعمار را من مخاطب در یک و ساعت و نیم می‌بینم و... آیا با شعور من بازی می‌کنید.
همه ساختارهای سیاسی دنیا نواقص و نقاط ضعفی دارند؛ اما امر سیاست همچون زندگی امر سیالی است. جهان پدیده بسته‌ای نیست و اگر مدیران سازمان حاضر نباشند تحولات جهان را از دریچه‌های گوناگون ببیند نقطه قوت صداوسیما نیست. اینکه بخشی از سینما جهان که با روایت آنان سازگار است را نشان می‌دهند و آن بخش را که با روایتشان سازگار نیست، نشان نمی‌دهند، دلیل آن نیست که مردم هم آن روایت را نمی‌بینند.
چرا تولیدات جدیدی در سازمان صداوسیما نیست؟ این حرف کلی است و شاید در پاسخ گفته شود که ۵ زنجیره از آغاز سال پخش شده است و... منظور مقایسه خود تلویزیون با سال‌های قبل است. حجم تولیدات آن‌قدر کم است که می‌توان گفت تقریباً نزدیک به صفر است.
آیا سینمای ایران ظرفیت آن را ندارد تا برای تلویزیون، تله‌فیلم و یا زنجیره بسازد. تله‌فیلم‌هایی که زمانی یک برند برای تلویزیون بود و هر هفته یک تله‌فیلم نوشته یکی از فیلمنامه نویسان به نام کشور نوشته می‌شد و توسط کارگردانی خوش‌ذوق ساخته می‌شد، آن‌ها چه شدند. آن سینماگران و فیلمنامه نویسان کجا رفتند. جواب این سؤال واضح و مشخص است. بدنه سینما ایران که کار حرفه‌ای انجام می‌دهد و با انجام کار حرفه‌ای در تلویزیون و سینما زندگی کرده و معیشت خود را می‌گذراند به دلیل شیوه‌های تنگ‌نظرانه مدیران با آن سازمان خداحافظی کرده است. مدیران یک تک روایت دستشان گرفته‌اند و از آن شابلونی ساخته‌اند و هر اثر اگر در آن شابلون اندازه شد، کار خواهد شد و اگرنه، از دستور کار خارج می‌شود. مسئله این نیست که تلویزیون نمی‌خواهد با هنرمندان کار کند، مسئله این است که شیوه تنگ‌نظرانه صداوسیما کاری کرده است که هنرمندان حتی در شرایط سخت زندگی هم حاضر نیستند با صداوسیما کار کنند. صداوسیما نمی‌تواند این امتیاز را برای خود قائل باشد که من با این تعداد هنرمند کار نمی‌کنم بلکه این هنرمندان هستند که تلویزیون را با تمام گستردگی و تأثیرگذاری که سال‌ها داشت را رها کرده عطایش را به لقاش بخشیده‌اند.
سه ضلع مدیریت، هنرمندان (در شکل کلان) و مخاطبان در رسانه به هم وابسته‌اند، مدیریت نمی‌تواند بدون هنرمندان، مخاطبان را جذب خود کند و هنرمندان نمی‌توانند بدون خواست‌های مخاطبان و مردم اثر خلق کنند. هر وقت این دو ضلع در رضایت نسبی بودند مدیریت رسانه برگ برنده ای به دست دارد و زمانی که نتوانند همراه و همسو با خواست مردم خود را مطابق کنند، بخش عظیمی از نیرو خود (هنرمندان) که منبع تولید هستند را از دست می‌دهد.
قهر آشکار و واضح، چه ساکت بی حاشیه هنرمندان با سازمان و صداوسیما نشانی از وضعیت جامعه است. قطعاً یک رسانه نمی‌تواند با کنداکتوری خالی و تکراری ساعات طولانی فقط آگهی به مردم بفروشد.
۵۷۵۷
کد خبر 1701882منبع: خبرآنلاین
کلیدواژه: تلویزیون سازمان صدا و سیما هنرمندان بازیگران سینما و تلویزیون ایران کارگردانان سینمای ایران فیلمنامه سازمان صداوسیما فیلم ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.khabaronline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرآنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۵۱۱۵۲۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
ستاره پرسپولیس ادعایش در تلویزیون را ثابت کند
آفتاب‌‌نیوز :
یاسین سلمانی، بازیکن جوان پرسپولیس که به دلیل آسیب دیدگی شانس همراهی این تیم در فصل جاری را از دست داد، جمعه شب در یک برنامه تلویزیونی مدعی شد قبل از عقد قرارداد با پرسپولیس، پیشنهاد مالی بهتری از استقلال داشت، اما با این که استقلال پول به مراتب بیش‌تری می‌داد، پرسپولیس را انتخاب کرد.
اما در واکنش به این ادعای یاسین سلمانی، یکی از مدیران استقلال مدعی شد این باشگاه در فصل نقل و انتقالات، بالاترین مبلغی که به یاسین سلمانی پیشنهاد کرد، ۸ میلیارد تومان بود.
این مدیر باشگاه استقلال گفت: اگر یاسین سلمانی، ویس یا پیامی از باشگاه استقلال دارد که شخصی از مدیران این باشگاه به او مبلغی بالاتر از ۸ میلیارد پیشنهاد کرده، لطفا این سند را منتشر کند. باشگاه استقلال فقط در یک مقطع پیشنهاد جذب این بازیکن را به مدیر برنامه‌اش ارائه کرد و بالاترین پیشنهادی هم که به او دادیم، ۸ میلیارد تومان بود.
منبع: خبرگزاری ایسنا
علت فوت پزشک متخصص در استان فارس در دست بررسی است